Louisa May Alcott’ın ‘Küçük Kadınlar’ı Hakkında 11 Büyüleyici Gerçek

Louisa May Alcott’un Küçük Kadınlar’ı dünyanın en sevilen romanlarından biri ve orijinal yayımının üzerinden 150 yılı aşkın bir süre geçtikten sonra, bugün bile hâlâ yeni nesil okuyucuların ilgisini çekiyor. En son okuduğunuzdan ya da uyarlamalarından birini izlemenizden bu yana günler ya da yıllar geçmiş olsa da, aşağıda Alcott’un klasik aile ve arkadaşlık hikayesi hakkında bilmiyor olabileceğiniz 11 şey var.

Louisa May Alcott Küçük Kadınlar’ı yazmak istemedi.

Louisa May Alcott, Roberts Brothers Publishing’in editörü Thomas Niles, kızlar için bir kitap yazması konusunda ona geldiğinde, hem edebiyat hem de ucuz kurgular (Pauline’in Tutkusu ve Cezası gibi başlıklarla) yazıyordu. Alcott ondan isteneni deneyeceğini söylese de o kadar da ilgili değildi ve hatta daha sonradan bu tür kitapları “gençler için ahlak kitabı” olarak nitelendirdi. Alcott’un oyalandığı anlaşılınca Niles, babası Bronson Alcott’a bir yayın sözleşmesi teklif etti. Bronson Alcott, Ralph Waldo Emerson ve Henry David Thoreau ile arkadaş olan tanınmış bir düşünür olmasına rağmen çalışmaları hiçbir zaman fazla beğeni kazanmadı. Louisa’nın hikayeye başlaması durumunda babası yeni bir kitap yayınlama fırsatına sahip olacaktı. Bu yüzden baskıya boyun eğdi.

Küçük Kadınlar’ın yazılması sadece 10 hafta sürdü.

Alcott kitabı Mayıs 1868’de yazmaya başladı. Üzerinde gece gündüz çalıştı, o kadar kendini kaptırdı ki bazen yemek yemeyi ya da uyumayı unutuyordu. 15 Temmuz’da 402 sayfanın tamamını editörüne gönderdi. Eylül ayında kitaba başladıktan sadece dört ay sonra Küçük Kadınlar yayımlandı, bir anda en çok satanlar listesine girdi ve Alcott’u zengin ve ünlü bir kadına dönüştürdü.

Meg, Beth ve Amy March, Alcott’un kız kardeşlerinden esinlenildi.

Meg bir oyunda kocası John Bridge Pratt’la birlikte sahne alırken ona aşık olan kız kardeş Anna’yı temel alıyordu. Romanda Meg’in düğününün anlatımının Anna’nın gerçek düğününe dayandığı iddia ediliyor. Beth, 1856’da kızıl hastalığına yakalanan Elizabeth’e dayanıyordu. İyileşmesine rağmen hastalık onu kalıcı olarak zayıflattı; Lizzie, 14 Mart 1858’de, 23. yaş gününe az bir süre kala uykusunda vefat etti. Beth gibi Lizzie de hastalığı annesinin yardım ettiği fakir bir aileden kapmıştı. Amy, Avrupa’da yaşayan ve resimleri Paris Salonunda sergilenen bir sanatçı olan May’e (Amy, Mayıs’ın anagramıdır) dayanıyordu. Jo elbette Alcott’un kendisine dayanıyor.

Küçük Kadınlar ilk olarak iki bölüm halinde yayınlandı.

İlk yarısı 1868’de Küçük Kadınlar: Meg, Jo, Beth ve Amy adıyla yayınlandı. Hayatlarının Hikayesi. Bir Kızın Kitabı. John Brooke’un Meg’e evlenme teklif etmesiyle sona erdi. 1869’da Alcott kitabın ikinci yarısını yayınladı. Yazması da yalnızca birkaç ay sürdü.

Alcott, Jo’nun Laurie ile evlenmesine karşı çıktı.

Kendisi hiç evlenmemiş olan Alcott, Jo’nun da öyle kalmasını istiyordu. Ancak Küçük Kadınlar’ın ikinci yarısı üzerinde çalışırken hayranlar Jo’nun komşu çocuğu Laurie ile evlenmesi için neredeyse kampanya yapıyordu. Alcott günlüğüne şunları yazdı: “Kızlar küçük kadınların kiminle evlendiğini sormak için yazıyorlar, sanki bir kadının hayatının tek amacı ve sonu bumuş gibi.” “Kimseyi memnun etmek için Jo’yu Laurie ile evlendirmeyeceğim.” Alcott bir uzlaşma olarak ya da hayranlarına inat, Jo’yu romantik olmayan Profesör Bhaer ile evlendirdi. (“Jo edebi bir kız kurusu olarak kalmalıydı” diye yazmıştı Alcott bir arkadaşına “ama o kadar çok hevesli genç bayan bana mektup yazarak Laurie ya da başka biriyle evlenmesini talep etti, ben de reddetmeye cesaret edemedim ve sapıklığımdan dolayı gidip bir kız çocuğu yaptım. Onun için komik bir eşleşme.”) Laurie sonunda Amy’yle birlikte oluyor.

Laurie’nin kime dayandığına dair birçok teori var.

İnsanlar Laurie’nin Henry David Thoreau’dan Nathaniel Hawthorne’un oğlu Julian’a kadar bir çok kişiden ilham alabileceğini varsayıyor, ancak durum böyle görünmüyor. Alcott, 1865’te Avrupa’dayken Alcott’un Laddie adını verdiği Ladislas Wisniewski adında Polonyalı bir müzisyenle tanıştı. Laddie ve Alcott arasındaki flört Paris’te iki haftayı tek başlarına geçirmeleriyle sonuçlandı. Biyografi yazarı Harriet Reisen’e göre Alcott, Laurie’yi Laddie’den sonra modelledi. İlişkileri ne kadar ileri gitti? Alcott daha sonra günlüğünde aşka atıfta bulunan bölümün üzerini çizdiği için bunu söylemek zor. Kenar boşluğuna “olamaz” yazdı.

Küçük Kadınlar’ın iki devamı var.

Küçük Adamlar: Jo’s Boys’la Plumfield’da Yaşam Mayıs 1871’de çıktı ve ABD’deki Alcott’un bir yıl süren Avrupa gezisinden eve döndüğü güne denk geldi. Günlüğüne şöyle yazdı: “Babam ve T. N. arabaya asılmış büyük kırmızı bir ‘Küçük Adamlar’ pankartıyla beni karşılamaya geldiler.” “’Küçük Adamlar’ geldiğim gün yayındaydı. Daha piyasaya çıkmadan elli bin tane satıldı.”

1886’da yayımlanan Jo’s Boys and How They Turned Out’u yazmak onun yedi yılını aldı; Alcott’un önsözünde yazdığı bir gerçek var: “bu hikayeyi… kusurlu öncüllerinin hepsinden daha hatalı; ama kaçınılmaz bir hayal kırıklığının telafisi ve sabırlı küçük dostlarımı memnun etme arzusu, beni daha fazla gecikmeden bu işin peşini bırakmaya yöneltti.” Amy ve Marmee, gerçek hayattaki meslektaşları öldüğü ve “[isimlerini] öneremediği, eleştiremediği ve onlara gülemediği” için ortaya çıkmadı. Ancak Alcott şunu ekledi: “Katlanmış sayfalar, onları tanıyan ve sevenler için boş değildir ve bu sayfalarda neşeli, doğru veya faydalı ne varsa onların anılarını bulabilirler.”

Alcott’un Küçük Kadınlar’ı yazdığı Orchard House’u hala ziyaret edebilirsiniz.

Concord, Massachusetts’teki Orchard House, Alcott ailesinin eviydi. 1868’de Louisa orada Küçük Kadınlar’ı yazmak için Boston’daki dairesinden isteksizce ayrıldı. (Kitap onu o kadar ünlü yaptı ki hayranlar onu bir an olsun görmek umuduyla eve akın etti; Alcott ara sıra insanları uzaklaştırmak için hizmetçi gibi davranırdı.) Bugün evi gezebilir ve May’in çizimlerini görebilirsiniz. duvarlarda ve Bronson’un Louisa’nın kullanması için yaptığı küçük yazı masası da.

March ailesi gibi Alcott’lar da yoksulluğu biliyordu.

Bronson Alcott’un felsefi idealleri onun iş bulmasını zorlaştırıyordu; örneğin bir sosyalist olarak ücretli çalışmazdı. Bu nedenle aile, arkadaşlarının ve komşularının yardımlarıyla hayatta kaldı. Alcott konusunda uzman akademisyen Harriet Reisen NPR’ye şunları söyledi: “Louisa’nın ifadesiyle o, ailesinin onu Dünya’ya doğru tutmaya çalışan ipleri tuttuğu balonun içindeki bir adamdı.” “Görünüşe göre havada ve havada yaşıyormuş ve geçimini sağlamak gibi bir kaygısı yokmuş. Ailesinin kelimenin tam anlamıyla açlıktan ölmesi onu rahatsız etmiyordu.” Louisa’nın çocukluğu boyunca bazen ekmek, su ve ara sıra elma dışında yiyecek hiçbir şey yoktu. Alcott, büyüdüğünde Jo’nun romanda yaptığı gibi ücretli bir refakatçi ve mürebbiye olarak çalıştı ve faturaların ödenmesine yardımcı olmak için “sansasyonel” hikayeler sattı. Ayrıca terzi, çamaşırcı ve hizmetçi olarak çalışarak sıradan işler de üstlendi. Alcott, çocukluğunda bile ailesinin yoksulluktan kurtulmasına yardım etmek istiyordu; Küçük Kadınlar bunu mümkün kıldı.

Küçük Kadınlar birkaç kez uyarlandı.

Küçük Kadınlar, 1958 yapımı bir TV dizisi, Broadway oyunları, bir müzikal, bir bale ve bir operanın yanı sıra yarım düzineden fazla filme dönüştürüldü. En ünlüleri, Katharine Hepburn’ün başrol oynadığı 1933 versiyonu, June Allyson’ın (Amy rolünde Elizabeth Taylor’la) oynadığı 1949 versiyonu, Winona Ryder’ın başrol oynadığı 1994 versiyonu ve hikayenin Greta Gerwig’in Jo ve Saoirse Ronan’ın başrolde olduğu 2019 Oscar adayı versiyonu. Timothée Chalamet Laurie rolünde. Ayrıca birkaç kez küçük ekrana uyarlandı; en son 2018’de Call the Midwife’ın yaratıcısı Heidi Thomas tarafından PBS’nin Masterpiece filmi için uyarlandı.

1980’lerde Little Women’ın Japon anime versiyonu yayınlandı.

1987’de Japonya, Little Women’ın yarım saatlik 48 bölüm süren bir anime versiyonu daha yaptı.

GÖRSEL: Alcott, BYU — Harold B. Lee Library, Public Domain, Wikimedia Commons