Size içimden geldiği gibi yazmadan önce şu ara etrafımda kopan gürültünün biraz olsun yatışmasını bekledim. Bana çok büyük bir paye verdiler, oysa ne böyle bir şeyin peşinde koştum ne de talep ettim. Fakat haberi aldığımda annemden sonra aklıma ilk gelen kişi siz oldunuz. Siz olmasaydınız, o bir zamanların yoksul çocuğuna sevgi dolu elinizi uzatmasaydınız, verdiğiniz eğitim ve emsal olmasaydı bütün bunların hiçbiri gerçekleşmezdi.
Albert Camus’nün, ilkokul öğretmeni Louis Germain’e duyduğu minnetin samimi yansıması olan bu yazışmalar yalnızca kişisel bir teşekkür değil, aynı zamanda onun kökenlerine, eğitime ve insan olmanın özüne dair içten bir tanıklık. “Sevgili Bay Germain,” büyük bir yazarın, kendisini var eden ilk kıvılcıma dönüp baktığı nadir anlardan biri olarak hem edebî hem de kişisel bir belge niteliğinde.
